Dankbaar

Het valt op hoe snel we altijd acclamatiseren, ons thuis voelen, na aankomst op Gran Canaria.

Bij vertrek sluiten we de voordeur in Nederland en bij aankomst openen we die weer hier op Gran Canaria. Home, from home to home.

Het zijn rituele handelingen als we aankomen… Eerst schakelen we het water en de elektriciteit aan, openen een kwart van het grote schuifraam in de woonkamer en het raampje van de badkamer voor een verfrissende ‘trek’, zeker nu want er is een ‘calima’. Een calima is een weerfenomeen waarbij een stoffige, warme wind uit de Sahara-woestijn de Canarische Eilanden bereikt. Deze wind, ook wel sirocco genoemd, brengt zand met zich mee, waardoor het zicht vermindert. De temperaturen lopen ook flink op. We hebben hier al eens 62 graden meegemaakt!

Vervolgens pakken we de reistassen uit. Dat is nooit veel werk, omdat we ons aangeleerd hebben licht te reizen; veel persoonlijke zaken hebben we hier toch al. Scheelt veel gesleep, gehannes en gedoe met koffers en tassen bij inchecken, boarden en na landen van het vliegtuig. En de nodige ergernis.

Tenslotte gaan we naar het terras van Eden in Yumbo, waar we door vroegere eigenaar señor Gilles en overig personeel hartelijk verwelkomd worden en er een heerlijke gin-tonic drinken. Hier zijn we bijna elke avond wel te vinden om een paar cocktails te drinken. Veelal aan hetzelfde tafeltje. Het is een aangename plek om de wereld aan je voorbij te zien trekken, met vrienden af te spreken of even snel de berichten via e-mail en whatsapp te checken.

Niet veel later - ditmaal 22.00 uur en nog zo'n 32 graden - gaan we slapen, dankbaar om het geluk wat we hebben. En dat we dat samen hebben!