Wie hét leven zoekt, die zoekt naar het licht dat in de duisternis schijnt!
Het verlangen om van het duister naar het licht te gaan, is volgens mij een ‘ingebakken’ menselijke vanzelfsprekendheid. Voor iedereen dus. En overal ter wereld. Daarbij staat het ‘duister’ symbool voor moeilijke periodes, gevoelens van eenzaamheid, verdriet, angst, of verwarring. Het ‘licht’ daarentegen vertegenwoordigt hoop, helderheid, geluk en innerlijke rust. Eigenlijk dus niet vreemd dat mensen uit het duister weg willen en zich naar het licht toe bewegen!
Mensen streven van nature naar betekenisvolle ervaringen en zelfverwerkelijking. Wanneer ze zich in het duister bevinden - bijvoorbeeld in periodes van twijfel, depressie of crisis - ervaren ze een gevoel van leegte of zinloosheid. Het licht staat dan symbool voor het hervinden van de verloren betekenis van het leven, het herontdekken van waarden en doelen die het leven weer waardevol maken. Dit streven, dit verlangen naar betekenis, dit motiveert ze om hun persoonlijke omstandigheden aan te pakken en te groeien naar het licht.
Het licht staat ook voor emotionele balans en geluk. In het duister bevinden mensen zich vaak in negatieve overtuigingen, sombere gevoelens of destructief gedrag. Ze zoeken het licht om hun stemming - ‘gemoed’ vind ik overigens een geschikter woord - te verbeteren, hun zelfbeeld te herstellen en weer positieve emoties te ervaren. En dat is - zoals iedereen weet - van essentieel belang voor het behoud van mentale gezondheid en levensvreugde.
Ook niet onbelangrijk, mensen zijn sociale wezens. In het duister voelen ze zich onbegrepen, geïsoleerd. Het licht symboliseert de verbinding met anderen, met de natuur of met een spirituele dimensie. Deze verbindingen bieden emotionele steun, menselijke warmte en sociale erkenning, waardoor ze zich minder alleen voelen en een 'heel' mens kunnen worden.
Tenslotte, de weg van duister naar licht is ook de reis van persoonlijke transformatie. Moeilijke tijden leiden tot inzichten, veerkracht en wijsheid. Het licht bereiken betekent dan het begin van een nieuw begin, een kans om wat was dat ook te laten zijn en te groeien naar een betere versie van zichzelf.
Van duister naar licht gaan is veel meer dan een metafoor. Het is de intrinsieke drijfveer van ieder mens om te overleven, zichzelf te zijn en te bloeien. Het toont kwetsbaarheid, maar meer nog ook kracht en hoop. Het licht is namelijk niet de eindbestemming, maar een voortdurende reis om betekenisvol en vreugdevol te leven.
En dáárom schijnt het Licht in de duisternis!
Reactie plaatsen
Reacties
Alweer een mooie om over na te denken!