“Fuera! O me voy! - Zij eruit! Of ik vertrek!” En sindsdien woont de oude vrouw in het complex waar Guy en ik ook wonen.
Een van de Spaanse eigenaren van een appartement in het complex waar we wonen, is getrouwd met een Ukraïnse schone. Als Poetin de oorlog begint tegen het geboorteland van zijn echtgenote, weet zijn schoonmoeder ternauwernood het vege lijf te redden en het verwoestende geweld te ontvluchten.
Haar dochter vangt haar op, in Las Palmas. Maar dat heeft zoveel effect op de relatie van het jonge echtpaar, dat de Spaanse echtgenoot op een avond uitroept: “Fuera! O me voy! - Zij eruit! Of ik vertrek!” De schoonmoeder blijkt zich ongevraagd te bemoeien met de gang van de gezinszaken en raakt daarbij regelmatig het juiste paadje kwijt, wat leidt tot de nodige ergernissen.
En zo komt ze terecht in het complex waar Guy en ik wonen en waar de Spaanse schoonzoon ook een appartement bezit. 3 keer per week bezoekt hij en zijn vrouw haar, brengen dan eten, de was en andere nodige zaken. Op zich een goede oplossing om de echtelijke vrede en huislijke rust te bewaren.
Wat haar echte naam is, weet ik niet. Ze komt bijna dagelijks naar het zwembad in de gemeenschappelijke tuin en installeert zich dan uitgebreid op 2 ligbedjes onder een parasol. Daarbij praat ze luidop tegen zichzelf. Ook als ze in het water enkele baantjes trekt, blijf je haar duidelijk horen praten.
Of ze staat ineens voor je. Dan houdt ze een gloedvol betoog in het Ukraïens, heftig gebarend met handen en armen. Of ze loopt naar kinderen die op de rand van het ondiepe gedeelte van het zwembad spelen, plonsend, spetterend en met veel plezier. Wat ze zegt, waarover ze het heeft of wat ze bedoelt, niemand die het weet. En ik denk dat ze het soms zelf ook niet meer weet…
Ik noem haar señora Zelensky. Als ze morgen iets tegen me zegt, zal ik maar glimlachen en ja-knikken. Haar situatie vind ik namelijk nogal pijnlijk schrijnend.
Maar welk verhaal wat in de Ukraïne begint is dat niet?
Reactie plaatsen
Reacties