Opgedragen aan VM-fotograaf Paul Mellaart.
Ik heb een kiezeltje,
een stukje gefossileerd steen.
In mijn broekzak
gaat het overal met me heen.
Al vele jaren rolt het
tussen mijn vingers
zoals een lang lint
van feestelijke slingers.
Overal waar ik ‘t mee
naartoe heb genomen
heeft ‘t alle aanwezige gevoelens
en emoties opgenomen.
Zo is de harde steen
die alle tijd doorstaat
door menig iets en menig een
toch gevormd door alles wat het leven maakt.
Maar nu leg ik ‘t steentje symbolisch neer
op de simpele houten kist
en geeft het mijn broederliefde weer
voor wie zo wordt gemist!
Dag Paul!
Reactie plaatsen
Reacties
Awww Paul… goede herinneringen aan hem
Ik kan nog steeds niet rondlopen in Maastricht zonder tranen
Een mooie afscheidstekst!
Nog steeds wordt Paul gemist! Een Br die me wel eens op sleeptouw nam naar een Belgische masculine Loge! En me ooit uitnodigde om een bouwstuk op te leveren voor comparitie in zijn Loge. Samen met mijn en zijn Loge een erehaag gevormd bij de crematie plechtigheid van een Br van zijn Loge enz. enz mooie en dierbare herinneringen.